Βουβωνοκήλη

Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης, ενώ οι μορφές της ποικίλλουν. Μπορεί να είναι είτε ένα μικρό ογκίδιο είτε μια μεγάλη μάζα στην βουβωνική χώρα που μπορεί να προκαλέσει πόνο, μειωμένη παραγωγή σπέρματος στους άνδρες, ή ακόμη και ειλεό λόγω απόφραξης.

Σήμερα, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος εξωκοιλιακά και πιο συγκεκριμένα, η σύγχρονη Λαπαροσκοπική τεχνική TEP αποτελεί την ιδανική προτεινόμενη θεραπευτική λύση για τη βουβωνοκήλη.

Η βουβωνοκήλη εμφανίζεται στην περιοχή της βουβωνικής χώρας με μεγαλύτερη συχνότητα στους άντρες απ’ ότι στις γυναίκες. Στην περίπτωση μιας βουβωνοκήλης, δημιουργείται αδυναμία και ακολούθως, ρήξη των κοιλιακών τοιχωμάτων της βουβωνικής χώρας με επακόλουθο την προς τα έξω προβολή των σπλάχνων. Η πρόπτωση ενδοκοιλιακών οργάνων ή ιστών εμφανίζεται στον βουβωνικό πόρο, μια περιοχή η οποία βρίσκεται πάνω από τον μηρό.

Η βουβωνοκήλη μπορεί να παρουσιαστεί σε όλες τις ηλικίες, εξαιτίας συγγενών αλλά και επίκτητων παραγόντων όπως:

• Κληρονομικότητα
• Ανατομικές διαταραχές: π.χ. ευρύ έσω στόμιο βουβωνικού πόρου
• Δομικές διαταραχές: π.χ. διαταραχή σύνθεσης ή αποδόμησης του κολλαγόνου του συνδετικού ιστού
• Καταστάσεις και δραστηριότητες που προκαλούν αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (χρόνιος βήχας, δυσκοιλιότητα, παχυσαρκία, εγκυμοσύνη, άρση βαρών κλπ.)

Το συχνότερο σύμπτωμα της βουβωνοκήλης είναι η εμφάνιση μιας διόγκωσης στην βουβωνική περιοχή, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από ήπιο ή εντονότερο πόνο, ο οποίος επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (γέλιο, βήχας, σωματική άσκηση ή λόγω της κινητικότητας του εντέρου).

Αν ο πόνος εντοπίζεται στην αριστερή βουβωνική χώρα, τότε ίσως έχει εγκλωβιστεί τμήμα του παχέος εντέρου και ειδικά του σιγμοειδούς, το οποίο είναι πιθανό να προκαλέσει πρόβλημα στις κενώσεις, υποτροπιάζουσα δυσκοιλιότητα και μετεωρισμό (φούσκωμα).

Αν ο πόνος εντοπίζεται στην δεξιά βουβωνική χώρα, τότε ενδέχεται να έχει εγκλωβιστεί τμήμα έλικας λεπτού εντέρου ή του επιπλόου, τα οποία προκαλούν προβλήματα στην κοιλιακή χώρα όπως κωλικοειδή άλγη, εμέτους, μετεωρισμό, τα οποία μπορεί να είναι συμπτώματα ειλεού.

Πολλές φορές, η κήλη ενδέχεται να είναι ‘ανατάξιμη’. Σε αυτήν την περίπτωση, το περιεχόμενο της κήλης επανέρχεται στην κοιλιά, με αποτέλεσμα η διόγκωση να εξαφανίζεται παροδικά.

Επίσης, σε περιπτώσεις όπου δεν είναι ορατή κάποια διόγκωση, η βουβωνοκήλη γίνεται αισθητή μόνο μέσω του πόνου. Μάλιστα, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ασυμπτωματικών ασθενών, στους οποίους η διάγνωσή της κήλης γίνεται τυχαία κατά την κλινική εξέταση.

Η βουβωνοκήλη είναι μια δυνητικά επιδεινούμενη νόσος. Η σταδιακή αύξηση του μεγέθους της, οφείλεται στην συνεχώς αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση η οποία απωθεί τα σπλάχνα προς τα έξω. Η πίεση αυτή αυξάνεται κατακόρυφα λόγω:

• Άρσης βάρους,
• Επίμονου βήχα, ή φτερνίσματος
• Επίμονης δυσκοιλιότητας
• Ύπαρξης ενδοκοιλιακού όγκου

Τα συμπτώματα επίσης εντείνονται, με αύξηση της έντασης του πόνου, της δυσφορίας, αλλά και άλλων σημείων όπως:

• Γαστρεντερικές διαταραχές και άτυπα κοιλιακά άλγη (όταν το περιεχόμενο που “εγκλωβίζεται¨ είναι το λεπτό έντερο ή το επίπλουν).
• Δυσκοιλιότητα (όταν εγκλωβίζεται το σιγμοειδές τμήμα του παχέος εντέρου)
• Δυσουρία – συχνουρία (όταν συμμετέχει τμήμα της ουροδόχου κύστης).

Μία μη ανατασσόμενη βουβωνοκήλη (στην οποία δεν είναι δυνατή η επαναφορά του περιεχομένου της διόγκωσης εντός της κοιλιάς) μπορεί να προκαλέσει μείωση της αιματικής ροής στο περιεχόμενό της και κατά συνέπεια, ισχαιμία, νέκρωση και περιτονίτιδα.

Αυτή η περίπτωση ορίζεται ως περίσφιξη της κήλης και αποτελεί μια επικίνδυνη κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει ραγδαία σε μόνιμη βλάβη των ενδοκοιλιακών οργάνων και αποτελεί απειλητικό παράγοντα για την ζωή του ασθενούς

Η περίσφιξη αποτελεί “επείγουσα χειρουργική πάθηση”, διότι δημιουργεί απόφραξη του εντερικού αυλού (ειλεός), θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του σπλάχνου, και χρειάζεται άμεσα χειρουργική παρέμβαση με στόχο την “απελευθέρωση” του σπλάχνου, την διάσωση του, και ακολούθως την αποκατάσταση της κήλης.

Τα συμπτώματα μιας περισφιγμένης βουβωνοκήλης είναι ο έντονος πόνος στην βουβωνική χώρα (που μπορεί να επεκταθεί στο όσχεο, την πλάτη, διάχυτα στην κοιλιά), η πιθανή αναστολή αερίων, έμετοι, πυρετός, πτώση αρτηριακής πίεσης, λιποθυμία κ.α.

Η προσεκτική κλινική εξέταση από έμπειρο Χειρουργό, σε συνδυασμό με την αναλυτική καταγραφή των συμπτωμάτων και του ιστορικού του ασθενούς, είναι απαραίτητες για την διάγνωση της βουβωνοκήλης

Η επιβεβαίωση της διάγνωσης της βουβωνοκήλης πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο χειρουργό, ο οποίος μπορεί να αξιολογήσει αντικειμενικά το μέγεθος και την ακριβή τοποθεσία της κήλης, αλλά και να αποκλείσει άλλες συναφείς παθήσεις.

Επικουρική εξέταση αποτελεί το υπερηχογράφημα της βουβωνικής χώρας, στο οποίο μπορεί να γίνει εμφανής ακόμη και η αρχόμενη κήλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εξέταση αυτή, μπορεί να ελεγχθεί και το όσχεο με σκοπό την συμπληρωματική διάγνωση για υδροκήλη, οσχεοκήλη ή και κιρσοκήλη.

Για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης εφαρμόζεται πλήθος σύγχρονων χειρουργικών τεχνικών, που θέτουν ως στόχο την πλήρη αποκατάσταση του ασθενούς με όσο το δυνατό λιγότερο πόνο καθώς και με την μικρότερη πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών ή μελλοντικής υποτροπής

Η τακτική που ακολουθείται είναι απλή: ανάταξη κήλης, δηλαδή έλεγχος και επαναφορά των προβαλλόμενων, εκτός θέσης οργάνων ή ιστών στην ανατομική τους θέση, με σύγχρονη πλαστική αποκατάσταση και ενίσχυση των αδύναμων κοιλιακών τοιχωμάτων που προκαλούν την κήλη.

Οι μέθοδοι αυτές μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο κατηγορίες:

Κλασικές – ανοικτές επεμβάσεις μέσω μικρής τομής στην βουβωνική χώρα υπό τοπική, ραχιαία ή γενική αναισθησία:

• με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με ειδικό συνθετικό πλέγμα (αποκατάσταση χωρίς τάση με πλέγμα, π.χ. μέθοδος Trabucco)

Ελάχιστα επεμβατικές – Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις με τη χρήση λαπαροσκοπικής κάμερας και εργαλείων μέσω μικρών τομών. Γίνεται συνήθως με γενική αναισθησία και τα πλεονεκτήματα και οφέλη για τον ασθενή είναι πολλαπλά:

• Λαπαροσκοπική τεχνική TEP διαμέσου των μυϊκών στρωμάτων του κοιλιακού τοιχώματος, χωρίς πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση) και χρήση πλέγματος.
• Λαπαροσκοπική τεχνική TAPP με πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αποκατάσταση) και χρήση πλέγματος.

Η μέθοδος TEP (Total extraPeritoneal Repair – Ολικά Εξωπεριτοναϊκή Αποκατάσταση)

αποτελεί την πλέον καταξιωμένη μέθοδο λαπαροσκοπικής – ενδοσκοπικής επέμβασης, διότι παρουσιάζει τα κάτωθι πλεονεκτήματα:

• Επιτελείται στον προπεριτοναϊκό χώρο, δηλαδή εκτός της κοιλιακής κοιλότητας, κάτωθεν των μυών, στον χώρο ακριβώς που δημιουργείται η κήλη. Έτσι, αποφεύγεται η πιθανότητα δημιουργίας συμφύσεων, καθώς δεν διενεργούνται χειρισμοί στα ενδοκοιλιακά όργανα και το πλέγμα δεν έρχεται σε επαφή με τα σπλάχνα.
• Επιτρέπει την παράλληλη αντιμετώπιση συνυπάρχουσας μηροκήλης.
• Αποτελεί ιδανική επέμβαση της υποτροπής χειρουργημένης βουβωνοκήλης με κλασική μέθοδο.

Η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με τις σύγχρονες επεμβατικές μεθόδους είναι ένα απόλυτα ασφαλές χειρουργείο. Η λαπαροσκοπική μέθοδος προσφέρει:

• Άμεση κινητοποίηση του ασθενούς την ίδια ημέρα
• Ελαχιστοποίηση του πόνου
• Έξοδος από την κλινική το ίδιο βράδυ ή την επομένη ημέρα
• Γρήγορη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές συνήθειες του ασθενούς
• Ταχύτατη σίτιση από την ίδια μέρα και καθαριότητα από την επομένη.