Κήλη - Λαπαροσκοπική Θεραπεία

Η Κήλη αποτελεί διαταραχή ευάλωτων σημείων του κοιλιακού τοιχώματος, και προκαλείται από σταδιακή «ρήξη» των μυϊκών στρωμάτων και περιτονιών του σημείου εκείνου, με αποτέλεσμα την προς τα έξω προβολή ενδοκοιλιακού σπλάχνου.

Εμφανίζεται ως διόγκωση και οφείλεται στην αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση που υφίσταται, αλλά και στη συνεχή, καθημερινή δραστηριότητα του σώματος που προκαλείται από: αναπνοή, βήχα, άρση βάρους, αλλά και οποιαδήποτε άλλη διεργασία στην οποία συμμετέχουν οι κοιλιακοί μυς.

Η αποκατάσταση των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος αποτελεί μια από τις πιο συχνές επεμβάσεις που διενεργούνται παγκοσμίως.

Ιδιαιτέρως ευάλωτα σημεία στο σώμα αποτελούν κυρίως η βουβωνική χώρα (κυρίως στους άνδρες), ο ομφαλός, ο μηριαίος δακτύλιος (κυρίως στις γυναίκες), αλλά και σε οποιαδήποτε παλαιότερη εγχειρητική κοιλιακή τομή.

Τα επιπροβάλλοντα ενδοκοιλιακά σπλάχνα, καθορίζονται κυρίως από την θέση της κήλης και συνήθως είναι επίπλουν (λίπος που κρέμεται από το στομάχι και το έντερο), λεπτό και παχύ έντερο (κυρίως σιγμοειδές), με σπανιότερη εμφάνιση στην ουροδόχο κύστη, τις ωοθήκες και την σκωληκοειδή απόφυση.

Συνήθως η κήλη είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, καθώς:

• Παρουσιάζεται ως δερματικό εξόγκωμα.
• Ο ασθενής δύναται να αισθανθεί πόνο κατά τον βήχα, την άρση βάρους, ή κάποιο τράβηγμα κατά την αφοδευτική κένωση ή την ούρηση, καθώς και κόπωση κατά την όρθια ή καθιστική στάση για αρκετή ώρα.

Ο πόνος ενδέχεται να είναι οξύς και άμεσος, αλλά και υπόκωφος, ενώ χειροτερεύει προς το τέλος της ημέρας. Έντονος, συνεχής πόνος, ερύθημα και ευαισθησία είναι σημάδια ότι η κήλη μπορεί να έχει περισφιχτεί (στραγγαλιστεί). Αν παρουσιάζεται αυτά τα συμπτώματα ο ασθενής πρέπει να αναζητήσει άμεση χειρουργική βοήθεια, καθώς ο κίνδυνος για περιτονίτιδα, είναι μεγάλος.

Στην κοιλιακή χώρα υπάρχουν περιοχές όπου πιθανώς το τοίχωμα είναι πιο αδύνατο. Κήλες μπορούν να δημιουργηθούν σε αυτές τις περιοχές λόγω: 

• αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης,
• τραυματισμού,
• ηλικίας,
• παλαιάς τομής ή
• κάποιου εκ γενετής αδύνατου σημείου

Κήλες ενδέχεται να παρουσιαστούν σε οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε ηλικία. Ως επί το πλείστον, οι κήλες στα παιδιά είναι εκ γενετής. Στους ενήλικες, δημιουργούνται σε ένα αδύνατο σημείο εκ φύσεως ή λόγω πιέσεως από άρση κάποιου βάρους, επίμονο βήχα, δυσκοιλιότητα ή δυσουρία. Οι κήλες προκαλούν εξασθένηση ή διαχωρισμό του κοιλιακού τοιχώματος.

Το μέγεθος της κήλης σταδιακά αυξάνεται, ως αποτέλεσμα της αύξησης του μυϊκού χάσματος, με επακόλουθη την όλο και μεγαλύτερη προβολή προς τα έξω ενδοκοιλιακού περιεχομένου.

Σοβαρή επιπλοκή αποτελεί η περίσφιξη της κήλης, η οποία συμβαίνει όταν το περιεχόμενο της κήλης (σπλάχνο που επιπροβάλλεται) εγκλωβιστεί και στραγγαλιστεί από τον δακτύλιο του μυικού χάσματος, με αποτέλεσμα την απόφραξη της αγγείωσης του και την ακόλουθη νέκρωση του σπλάχνου, η οποία οδηγεί σε ΕΙΛΕΟ ή ακόμη και σε ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ.

Τις περισσότερες φορές, η απόφραξη περιλαμβάνει έντερο, πράγμα το οποίο δημιουργεί αποφρακτικό ειλεό, με έντονα συμπτώματα όπως εμετούς, έντονο κοιλιακό πόνο, διάταση κοιλιάς κλπ.

Η περίσφιξη της κήλης, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να οδηγήσει σύντομα σε ισχαιμία του οργάνου και νέκρωση, κάτι που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.

Η θεραπεία της κήλης είναι αποκλειστικά χειρουργική. Σκοπός είναι η αποκατάσταση του κοιλιακού τοιχώματος και η ασφαλής επανατοποθέτηση του ενδοκοιλιακού σπλάχνου στη σωστή του θέση. 

Τα προηγούμενα χρόνια είχαν αναπτυχθεί πολλές χειρουργικές τεχνικές παγκοσμίως. Σε αυτές ανήκουν και οι τεχνικές «τάσεως» που αποσκοπούν στην πρωτογενή σύγκλειση του μυϊκού ελλείμματος με ειδικές ραφές.

Όμως, τα τελευταία χρόνια, εμφανίστηκαν οι «tension free» τεχνικές (χωρίς τάση), με την εφαρμογή πλέγματος (βιοσυμβατό υλικό ενίσχυσης των μυών) στο σημείο της κήλης, το οποίο σταθεροποιείται με ραφές ή clips, κάτι που οδήγησε σε θεαματική μείωση των υποτροπών παγκοσμίως.

Η χειρουργική της κήλης με πλέγμα αναπτύχθηκε παγκοσμίως και εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό, κυρίως, ως προς το είδος και το μέγεθος των πλεγμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Με τη κλασική μέθοδο επιδιόρθωσης της κήλης (ανοικτή επέμβαση), μέσω μιας τομής στην βουβωνική χώρα, γίνεται διάνοιξη και διατομή των μυϊκών στρωμάτων, διάνοιξη του περιτοναϊκού σάκου, επανατοποθέτηση των σπλάχνων ενδοκοιλιακά, και συρραφή του πλέγματος στα μυϊκά και απονευρωτικά πέταλα.

Σήμερα η λαπαροσκοπική χειρουργική με τοποθέτηση πλέγματος, έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως μια ασφαλής και ιδανική επέμβαση για την αποκατάσταση της κήλης.

Με τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης, ένα λαπαροσκόπιο (μικροσκοπικό τηλεσκόπιο) συνδεδεμένο με μία ειδική κάμερα εισάγεται μέσω ενός σωλήνα, επιτρέποντας στον χειρουργό να βλέπει την κήλη και τον περιβάλλοντα ιστό.

Η κήλη αποκαθίσταται από την πίσω πλευρά του κοιλιακού τοιχώματος, ενώ ένα ικανό μεγέθους κομμάτι χειρουργικού πλέγματος σταθεροποιείται στην θέση της κήλης με ειδικά clips. Συνήθως, η επέμβαση αυτή γίνεται με γενική αναισθησία, είτε με περιοχική ή επισκληρίδιο αναισθησία.

Η μέθοδος TEP (Total Extra Peritoneal Repair) σημαίνει Ολικά Εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση της κήλης, και έχει στόχο την επιδιόρθωση της κήλης εκτός του ενδοκοιλιακού χώρου, κάτω από τα μυϊκά στρώματα, στο σημείο ακριβώς που συμβαίνει η κήλη στην βουβωνική χώρα.

Η μέθοδος TEP είναι μία εξαιρετική μέθοδος, ανώδυνη, ατραυματική και αναίμακτη, που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα είδη των κηλών της βουβωνικής χώρας (επιγαστρική κήλη, ομφαλοκήλη, μετεγχειρητική κήλη, βουβωνοκήλη, μηροκήλη), αλλά και στην αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη και στην υποτροπή μιας μετεγχειρητικής κήλης.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, με την δημιουργία μιας μικρής τομής ενός εκατοστού κάτω από τον ομφαλό και έτερες δυο των 5 χιλιοστών, χωρίς να γίνει διατομή μυών και τοιχωμάτων. Τοποθετείται ένα πλέγμα 10×15 εκατοστών, φιλικό για τον οργανισμό, το οποίο καλύπτει όλα τα ευάλωτα σημεία του βουβωνικού χώρου, και καθηλώνεται με ειδικά clips.

Η μετεγχειρητική πορεία είναι εξαιρετική. Ο ασθενής σηκώνεται σε λίγες ώρες, μπορεί να σιτιστεί αμέσως, εξέρχεται από την κλινική την επομένη το πρωί, και μπορεί να μεταβεί στην εργασία του σε λίγα 24ωρα.

Η λαπαροσκοπική μέθοδος αποτελεί διεθνώς καταξιωμένη μέθοδο αντιμετώπισης της κήλης και ειδικά της βουβωνοκήλης. Αποτελεί την ιδανική μέθοδο για την υποτροπή της βουβωνοκήλης.

Σήμερα, η αντιμετώπιση των υπολοίπων κηλών της κοιλιάς όπως ομφαλοκήλη, επιγαστρική κήλη ή και μετεγχειρητική κοιλιοκήλη γίνεται επίσης με λαπαροσκοπική προσπέλαση, εξαλείφοντας πλήρως την ανάγκη δημιουργίας τομής στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα.

Η απόφαση επιλογής για «ανοικτή» επέμβαση έγκειται στην κρίση του Χειρουργού σας πριν ή ακόμη και κατά την διάρκεια της επέμβασης και λαμβάνεται αποκλειστικά με γνώμονα την ασφάλεια του ασθενούς.

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος αποτελεί τη πιο σύγχρονη μέθοδο θεραπείας, εφαρμόζει τις αρχές της ελάχιστα παρεμβατικής χειρουργικής, και επιτελείται από εξειδικευμένη χειρουργική ομάδα προσφέροντας άριστα αποτελέσματα στη πλειονότητα των ασθενών. Η λαπαροσκοπική χειρουργική κήλης προσφέρει:

• Απουσία μεγάλης τομής και ουλής.
• Ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την άμεση κινητοποίηση.
• Τοποθέτηση μεγάλου πλέγματος με απόλυτη ασφάλεια, και παράλληλη λύση όλων των ενδοκοιλιακών συμφύσεων λαπαροσκοπικά που συνοδεύουν ειδικά τις μετεγχειρητικές κήλες.
• Ταχεία επάνοδο στην εργασία.
• Μέγιστη ικανοποίηση του ασθενούς για το αισθητικό αποτέλεσμα.