Χειρουργική Θυρεοειδούς Αδένα

Η θυρεοειδεκτομή είναι μια χειρουργική διαδικασία που περιλαμβάνει την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα. Αυτή η επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση διαταραχών του θυρεοειδούς, όπως οι όγκοι, η υπερλειτουργία ή οι αυτοάνοσες παθήσεις, προσφέροντας σημαντική ανακούφιση στους ασθενείς.

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινής αδένας του σώματος μας, ο οποίος βρίσκεται ανατομικά στην περιοχή του λαιμού, κάτω από τον λάρυγγα και έμπροσθεν του τραχήλου. Περιλαμβάνει 2 λοβούς που συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Ο θυρεοειδής αδένας αποτελεί μείζον ενδοκρινές όργανο, καθώς έχει την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Δρα μέσα από την παραγωγή της θυροξίνης (Τ4) και της τρι-ιωδοθυρονίνης (Τ3), οι οποίες είναι 2 ορμόνες που ρυθμίζουν το βασικό μεταβολισμό στον ανθρώπινο οργανισμό. Συγκεκριμένα βοηθούν στην ανάπτυξη κατά την παιδική ηλικία και στη ρύθμιση του μεταβολισμού των ενηλίκων. Πίσω από τον θυρεοειδή αδένα υπάρχουν 4 μικροί αδένες, οι οποίοι ονομάζονται παραθυρεοειδείς αδένες και ρυθμίζουν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα.

Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αφορούν την ειδικότητα του Ενδοκρινολόγου. Όταν υπάρχει δυσλειτουργία στον θυρεοειδή, μπορεί να προκληθεί είτε υποθυρεοειδισμός, ή υπερθυρεοειδισμός, δηλαδή λειτουργικές παθήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή, ώστε να γίνει ρύθμιση της έκκρισης σε φυσιολογικά επίπεδα. Ωστόσο, όταν η θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική με τα συντηρητικά μέσα, τότε η θυρεοειδεκτομή, δηλαδή η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς, αποτελεί πολυσύνθετη απόφαση.

Πέρα από τις λειτουργικές παθήσεις, ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να παρουσιάσει και μορφολογικές παθήσεις, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν συνήθως κάποια επίδραση στον τρόπο λειτουργίας του. Οι μορφολογικές παθήσεις συνήθως οφείλονται στην παρουσία ενός ή πολλών όζων, δηλαδή σε ογκίδια, τα οποία αλλάζουν τόσο το μέγεθος όσο και το σχήμα του αδένα. Τέτοιες νόσοι είναι η οζώδης και η πολυοζώδης βρογχοκήλη.

Η πολυοζώδης βρογχοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφολογική οντότητα, η οποία αντιμετωπίζεται, είτε με συντηρητική, ή χειρουργική θεραπεία (όταν αποτύχει η πρώτη, ή υπάρχουν άλλες ενδείξεις).

Η ύπαρξη όζου ή όζων στον θυρεοειδή δεν θέτει υποχρεωτική την παρουσία καρκίνου. Αν και είναι σπάνιος, ο καρκίνος στον θυρεοειδή αδένα αποτελεί τον πιο συχνό καρκίνο στους ενδοκρινείς αδένες. Εμφανίζεται σε ποσοστό 1 έως 2% του γενικού πληθυσμού και εκδηλώνεται συχνότερα στις γυναίκες. Έχει τις εξής μορφές:

• Αναπλαστικός Καρκίνος (είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του θυρεοειδή).
• Θυλακιώδης Καρκίνος.
• Θηλώδης Καρκίνος.
• Μυελοειδής Καρκίνος.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, απόφαση για χειρουργική αντιμετώπιση είναι πολυσύνθετη, καθώς η διάγνωση του καρκίνου του οργάνου (ο συχνότερος των ενδοκρινών αδένων) αποτελεί πρόκληση ακόμη και σήμερα, ενώ πολλές φορές γίνεται μετά το χειρουργείο.

Η ολική θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια λεπτή επέμβαση που απαιτεί εμπειρία, γνώσεις, πολύ προσοχή καθώς και δεξιοτεχνία από το χειρουργό, τα οποία είναι δεξιότητες που διαθέτει ο Δρ. Αθανάσιος Δερβίσογλου. Τα παραπάνω απαιτούνται, προκειμένου να αποφευχθούν βλάβες ή κακώσεις σε άλλα όργανα, όπως στα λαρυγγικά νεύρα (που είναι υπεύθυνα για τη φωνή, την κατάποση και την αναπνοή), στις καρωτίδες, στον οισοφάγο καθώς και στους παραθυρεοειδείς αδένες. Η χειρουργική επεμβατική του θυρεοειδούς απαιτεί πέρα από εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς και ειδικό εξοπλισμό (RF, US, νευροδιεγέρτη κ.α.), ώστε να αποφευχθεί η κάκωση σημαντικών γειτονικών οργάνων, αγγείων και νεύρων.

Ενδείξεις για θυρεοειδεκτομή έχουμε όταν υπάρχει βρογχοκήλη η οποία:

• ενοχλεί στην κατάποση
• δυσχεραίνει την αναπνοή
• είναι καταδυόμενη στο θώρακα
• παρουσιάζει υπερπαραγωγή ορμονών
• θέτει υποψία για ύπαρξη κακοήθειας
• φέρει όζους,  οι οποίοι μεγαλώνουν παρά τη χορήγηση συντηρητικής αγωγής

Επίσης, η θυρεοειδεκτομή μπορεί να διενεργηθεί σε περιπτώσεις λειτουργικών παθήσεων του αδένα που δεν ανταποκρίνονται σε θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή.

Η θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται μέσα από μια μικρή εγκάρσια τομή στον τράχηλο. η οποία γίνεται έτσι ώστε να κρύβεται στις φυσιολογικές πτυχές του δέρματος και η συρραφή του τραύματος γίνεται με ενδοδερμική ραφή, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Η νοσηλεία διαρκεί 1 μέρα και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητές μετά από λίγες μέρες.